Langs de kust van Nederland zijn nog veel sporen te vinden van de Tweede Wereldoorlog. De bunkers, gebouwd als onderdeel van de Atlantikwall, springen het meest in het oog. Eens per jaar, dit jaar op 3 juni, zijn er verschillende bunkers tussen Zeeland en de Waddeneilanden geopend voor publiek op 'Bunkerdag'.
Op de website https://bunkerdag.nl/nl/bunkers/ kun je zien welke bunkers te bezoeken zijn, je kunt filteren op locatie. (Aanbod kan per jaar verschillen).
Je koopt een kaartje (7,50 volwassenen, kinderen vanaf 3 jaar 4 euro) bij de eerste bunker of activiteit die meedoet en krijgt daar een bandje. Vervolgens kun je op vertoon van je bandje de rest gratis bezoeken.
Wij bezochten het Oranje hotel en Atlantikwallmuseum, beiden in Den Haag/ Scheveningen. Wij gingen op de fiets, aangezien parkeren op Scheveningen prijzig kan zijn en we er niet ver vandaan wonen. Openbaar vervoer is ook een optie. Als eerst gingen we naar het Oranje hotel. Dit is een gevangenis die na de Eerste Wereldoorlog is gebouwd als tijdelijk complex. Dit was nodig omdat er door de toenemende smokkel en criminaliteit een tekort aan cellen was. Er werd daarom een gelijkvloerse 500 houdende eenpersoonscellen barak gebouwd, die qua grootte van de cellen niet voldeed aan de toenmalige standaard en voorzieningen waren beperkt (bijv. geen toilet).
Tijdens de Tweede Wereldoorlog hield de Duitse bezetter hier ruim 25.000 mensen gevangen voor verhoor en berechting (vaak met meerdere mensen, tot wel vijf op een cel). Tussen deze mensen zaten verzetsmensen, Joden, communisten en Jehova's getuigen. Mannen, vrouwen en kinderen. Al in de oorlog werd het complex het Oranjehotel genoemd, een orde aan de verzetsmensen die hier zaten.
In de jaren 90 is het nog gemoderniseerd met metalen deuren, toiletten, etc en heeft het tot 2009 nog als gevangenis gediend. Sinds 2019 is het opengesteld voor publiek. Het bestaat nog uit 120 cellen met als hart van het cellencomplex cel 601 die nog helemaal in authentieke staat bewaard is gebleven. Cel 601 was een van de dodencellen. Hier wachtten ter dood veroordeelden op het bevel om door het Poortje naar de vrachtwagen te lopen die hen naar de Waalsdorpervlakte zou brengen waar ze gefusilleerd zouden worden.
Wij vonden het erg indrukwekkend om te zien, zeker met de persoonlijke verhalen die er verteld worden.
Het Oranjehotel is ook te bezoeken buiten de bunkdag om.
Hierna zijn we naar de Atlantikwall museum gegaan.
In 1943 bouwde de Duitse bezetter in de Nieuwe Scheveningse Bosjes een commandocentrum bestaande uit een dertiental bunkers. In geval van vijandelijke dreigingen konden zij vanuit de commandobunker type 608 het commando voeren. Deze bunker was extra sterk uitgevoerd met muren van drie meter dik gewapend beton en is nog origineel ingericht. Bijna alle bunkers van dit complex zijn nog aanwezig en authentiek ingericht: een commandobunker, manschappenbunker en toiletbunker.
Er werd aan de kinderen gevraagd of ze hun paspoort bij zich hadden. Dit was niet het geval en dus mochten ze niet naar binnen. Ze schrokken, maar kregen toen een erfgoedpospoort van Atlantikwall. Hierin mochten ze een stempel zetten van deze locatie. Het Erfgoedpaspoort Atlantikwall is een informatief opdrachtenboekje bedoeld voor kinderen. Het paspoort neemt kinderen mee langs zestien locaties die te maken hebben met de Atlantikwall. Elke locatie vertelt een ander verhaal, over de Tweede Wereldoorlog, de Koude Oorlog of over het gebied waar de locatie zich bevindt en kunnen ze stempels verzamelen. Erg leuk! En toen mochten ze ook mee naar binnen 😉
Ik was zelf ook nog nooit in een bunker geweest en vond het bijzonder om te zien. Veel groter dan ik had verwacht en alles is door vrijwilligers in oude staat hersteld.
Reactie plaatsen
Reacties